Wojciech Wysocki

Nie jesteśmy agencją aktorską nie pośredniczymy w kontaktach z aktorami. 

Na trzecim roku studiów zagrał w telefilmie Gerarda Zalewskiego Dom moich synów (1975) u boku Marka Walczewskiego i Beaty Tyszkiewicz, który został doceniony na przeglądzie filmów telewizyjnych w Cannes. Po gościnnym udziale w serialu kryminalnym 07 zgłoś się (1976), zadebiutował na dużym ekranie rolą czarnego charakteru młodego pianisty, który zaniedbuje relacje z ciężko chorą dziewczyną na rzecz przygotowań do konkursu chopinowskiego w melodramacie Jana Batorego Con amore (1976) z udziałem Mirosława Konarowskiego, Joanny Szczepkowskiej i Zbigniewa Zapasiewicza.

W 1976 roku ukończył warszawską PWST w Warszawie. Występował w teatrach warszawskich: Współczesnym (1976-94), Północnym (1990), Teatr Scena Prezentacje w Warszawie (1991, 1998), Dramatycznym (1994-), Muzycznym "Roma" (1999, 2002), Komedia (2000-2001, 2003-2006), Rozmaitości (2003), Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego (2005), Kompania Primavera (2005-2006), Rampa na Targówku (2006) oraz im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (1996), Opera Nova w Bydgoszczy (1999), Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku (2007) i Teatrze Piosenki we Wrocławiu (2008).

Pojawił się w dramacie psychologicznym Andrzeja Wajdy Bez znieczulenia (1978), melodramacie Ignacego Gogolewskiego Romans Teresy Hennert (1978), ekranizacji powieści Andrzeja Wydrzyńskiego Umarli rzucają cień (1978), dramacie Andrzeja Wajdy Dyrygent (1980) z Johnem Gielgudem, telefilmie wojennym Godzina "W" (1980) i serialu Janusza Zaorskiego Punkt widzenia (1980). W filmie wojenno-sensacyjnym Wyrok śmierci (1980) zagrał postać Smukłego, który wykonywał wyroki na kolaborantach. Sławę zdobył jako kapitan Wiesnicyn w ekranizacji powieści Stefana Żeromskiego Wierna rzeka (1983) w reżyserii Tadeusza Chmielewskiego oraz w roli młodego dziennikarza o ambicjach literackich, który zostaje aresztowany za wydawanie wolnomyślicielskiego i antyklerykalnego pisemka w filmie psychologicznym Wojciecha Jerzego Hasa Pismak (1984) na podstawie powieści Władysława Terleckiego. Rola chronicznie osamotnionego, odosobnionego i odczuwającego wrogość świata wobec siebie Michała Miauczyńskiego w dramacie Marka Koterskiego Życie wewnętrzne (1986) przyniosła mu nagrodę aktorską w wyniku plebiscytu publiczności na Koszalińskich Spotkaniach Filmowych "Młodzi i Film".

Jest znakomitym recytatorem i wykładowcą cyklicznych poetyckich warsztatów i spotkań. Jego interpretacje pełne są pasji i ujawniają niezwykle szeroki wachlarz aktorskich umiejętności. W 2007 został wyróżniony przez Zespół Artystyczny Teatru Polskiego Radia nagrodą Wielki Splendor^[1]. Brał udział w radiowych serialach "Matysiakowie" i "Motel w pół drogi".