Nerwica Natręctw - komedia
W poczekalni u genialnego psychiatry spotyka się kilkoro pacjentów, każdy z nich cierpi na inne zaburzenie nerwicowe, potocznie zwane fobią. Jest tu starszy pan cierpiący na chorobę Touretta, która objawia się niekontrolowanym przeklinaniem, jest mężczyzna który ma potrzebę przeliczania wszystkiego - jego fobia to arytmomania. Gdy do tego grona ciekawych osobowości dołączą kobieta z nozofobią – czyli panicznym strachem przed bakteriami i młoda dziewczyna powtarzająca każde zdanie dwa razy (palilalia), to wydawać by się mogło, że to zbyt wiele jak na jedną poczekalnię, ale nie! Wyobraźcie sobie, że dołączy do nich mężczyzna, panicznie bojący się linii – nie może na żadnej z nich stanąć i kobieta, która ma myśli… te (!) myśli….. Ponieważ doktor utknął w samolocie i spóźni się do gabinetu znudzeni czekaniem pacjenci zaczynają leczyć się sami…. Jak myślicie - co z tego wyniknie? A może lepiej zobaczcie to sami!
Reżyseria: Artur Barciś
Spektakl trwa ok 105 minut - z przerwą.
Bilet: 140 zł
Obsada: Katarzyna Ankudowicz/ Katarzyna Herman, Jowita Budnik, Karolina Sawka, Maciej Wierzbicki/Andrzej Zieliński/Artur Barciś, Kamil Kula/Rafał Królikowski, Zdzisław Wardejn
Obsada
Katarzyna Ankudowicz
Artur Barciś
Jowita Budnik
Katarzyna Herman
Rafał Królikowski
Kamil Kula
Karolina Sawka
Zdzisław Wardejn
Maciej Wierzbicki
Andrzej Zieliński
Kup bilety do teatru
- Czas trwania
- 105 minut
Video
Galeria
Opinie o spektaklu
Anna napisał(-a) w dniu 05.05.2023 o godzinie 23:28
"Po raz kolejny z ogromną przyjemnością byłam w kulisach poczekalni dla nerwowo chorych."[pisze komentatorka]
NIE MA takiej poczekalni. Do psychiatry czekają przerózni chorzy; zazwyczaj są smutni i zdołowani.
Anna napisał(-a) w dniu 05.05.2023 o godzinie 23:24
Co dziesiąty chory na tę nerwicę popełnia samobójstwo.
Anna napisał(-a) w dniu 05.05.2023 o godzinie 23:24
Gosiu,
Nazwę „OCD” lub „zaburzenia/zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne” słyszał praktycznie każdy z nas. Słusznie kojarzy się ona z ciągłym przymusem wykonywania jakiejś czynności. Największe cierpienie wywołuje jednak nie potrzeba zrobienia czegoś, lecz to, co za nią stoi – lęk.
Człowiek dotknięty zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym bardzo się czegoś boi i od tego strachu wszystko się zaczyna. Obawy dotyczą najczęściej zdrowia i zarazków („wszędzie są bakterie, zarażę się, jeżeli dotknę czegokolwiek w sklepie lub tramwaju”), pieniędzy („zbankrutuję”), a także bezpieczeństwa najbliższych. Zdarzają się także obsesyjne, budzące przerażenie myśli o zrobieniu komuś czegoś złego. Lęk jest tak silny, że Pacjent zaczyna zastanawiać się, co może zrobić, by go ukoić i zminimalizować ryzyko, że wydarzy się to, co tak strasznie go przeraża.
Klasycznym przykładem jest mycie rąk – jeżeli ktoś obawia się, że zarazi się poważną chorobą, to znacznie zwiększa częstotliwość szorowania dłoni. To daje mu poczucie kontroli i sprawia, że lęk pozornie staje się minimalnie mniejszy. Pozornie, bo aby go ukoić, z czasem trzeba zacząć robić coraz więcej. Jeżeli ktoś, u kogo rozwija się OCD, początkowo mył dłonie dwa razy na godzinę, to z czasem zaczyna odczuwać potrzebę, aby robić to siedem, dziesięć, piętnaście razy, a wychodząc z domu co pięć minut spryskuje ręce środkiem odkażającym. Lęk nie mija, a jedynie chwilowo się wycisza i „stawia” coraz większe wymagania osobie, która jest nim owładnięta. „Błędne koło”, na jakim opiera się OCD, można więc w skrócie opisać tak:
Bardzo boję się X (np. choroby) – robię coś, by temu zapobiec (np. myję ręce) – lęk nie znika, więc robię „coś” (myję ręce) jeszcze częściej. I tak w kółko.
Jeżeli ten opis brzmi znajomo i wydaje Ci się, że możesz cierpieć na OCD, to przede wszystkim pamiętaj, że to nie Twoja wina!
OCD jest zaburzeniem uwarunkowanym genetycznie i związanym z gospodarką chemiczną mózgu. Objawy mogą pojawić się samoistnie albo wskutek trudnego wydarzenia (zarówno pojedynczej sytuacji, jak i np. serii trudnych przeżyć z dzieciństwa), które wzbudziło u Ciebie lęk.
Gosia napisał(-a) w dniu 25.04.2023 o godzinie 16:03
Spektakl był wspaniały. Świetna zabawa i relaks. Świetni aktorzy!
BRAWO!!
Anna napisał(-a) w dniu 25.03.2023 o godzinie 00:01
Przepraszam za przeklinanie, to wszystko przez zespół Touretta.
A teraz wyobraz sobie, ze sam na to chorujesz.
Anna napisał(-a) w dniu 24.03.2023 o godzinie 00:44
No i zespół Tourette`a nie jest zadną nerwicą, to zaburzenie neurologiczne.
Anna napisał(-a) w dniu 14.03.2023 o godzinie 21:24
Co dziesiąty chory na tę nerwicę popełnia samobójstwo.
Anna napisał(-a) w dniu 14.03.2023 o godzinie 21:22
Nazwę „OCD” lub „zaburzenia/zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne” słyszał praktycznie każdy z nas. Słusznie kojarzy się ona z ciągłym przymusem wykonywania jakiejś czynności. Największe cierpienie wywołuje jednak nie potrzeba zrobienia czegoś, lecz to, co za nią stoi – lęk.
Człowiek dotknięty zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym bardzo się czegoś boi i od tego strachu wszystko się zaczyna. Obawy dotyczą najczęściej zdrowia i zarazków („wszędzie są bakterie, zarażę się, jeżeli dotknę czegokolwiek w sklepie lub tramwaju”), pieniędzy („zbankrutuję”), a także bezpieczeństwa najbliższych. Zdarzają się także obsesyjne, budzące przerażenie myśli o zrobieniu komuś czegoś złego. Lęk jest tak silny, że Pacjent zaczyna zastanawiać się, co może zrobić, by go ukoić i zminimalizować ryzyko, że wydarzy się to, co tak strasznie go przeraża.
Klasycznym przykładem jest mycie rąk – jeżeli ktoś obawia się, że zarazi się poważną chorobą, to znacznie zwiększa częstotliwość szorowania dłoni. To daje mu poczucie kontroli i sprawia, że lęk pozornie staje się minimalnie mniejszy. Pozornie, bo aby go ukoić, z czasem trzeba zacząć robić coraz więcej. Jeżeli ktoś, u kogo rozwija się OCD, początkowo mył dłonie dwa razy na godzinę, to z czasem zaczyna odczuwać potrzebę, aby robić to siedem, dziesięć, piętnaście razy, a wychodząc z domu co pięć minut spryskuje ręce środkiem odkażającym. Lęk nie mija, a jedynie chwilowo się wycisza i „stawia” coraz większe wymagania osobie, która jest nim owładnięta. „Błędne koło”, na jakim opiera się OCD, można więc w skrócie opisać tak:
Bardzo boję się X (np. choroby) – robię coś, by temu zapobiec (np. myję ręce) – lęk nie znika, więc robię „coś” (myję ręce) jeszcze częściej. I tak w kółko.
Jeżeli ten opis brzmi znajomo i wydaje Ci się, że możesz cierpieć na OCD, to przede wszystkim pamiętaj, że to nie Twoja wina!
OCD jest zaburzeniem uwarunkowanym genetycznie i związanym z gospodarką chemiczną mózgu. Objawy mogą pojawić się samoistnie albo wskutek trudnego wydarzenia (zarówno pojedynczej sytuacji, jak i np. serii trudnych przeżyć z dzieciństwa), które wzbudziło u Ciebie lęk.
Anna napisał(-a) w dniu 14.03.2023 o godzinie 21:22
Nazwę „OCD” lub „zaburzenia/zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne” słyszał praktycznie każdy z nas. Słusznie kojarzy się ona z ciągłym przymusem wykonywania jakiejś czynności. Największe cierpienie wywołuje jednak nie potrzeba zrobienia czegoś, lecz to, co za nią stoi – lęk.
Człowiek dotknięty zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym bardzo się czegoś boi i od tego strachu wszystko się zaczyna. Obawy dotyczą najczęściej zdrowia i zarazków („wszędzie są bakterie, zarażę się, jeżeli dotknę czegokolwiek w sklepie lub tramwaju”), pieniędzy („zbankrutuję”), a także bezpieczeństwa najbliższych. Zdarzają się także obsesyjne, budzące przerażenie myśli o zrobieniu komuś czegoś złego. Lęk jest tak silny, że Pacjent zaczyna zastanawiać się, co może zrobić, by go ukoić i zminimalizować ryzyko, że wydarzy się to, co tak strasznie go przeraża.
Klasycznym przykładem jest mycie rąk – jeżeli ktoś obawia się, że zarazi się poważną chorobą, to znacznie zwiększa częstotliwość szorowania dłoni. To daje mu poczucie kontroli i sprawia, że lęk pozornie staje się minimalnie mniejszy. Pozornie, bo aby go ukoić, z czasem trzeba zacząć robić coraz więcej. Jeżeli ktoś, u kogo rozwija się OCD, początkowo mył dłonie dwa razy na godzinę, to z czasem zaczyna odczuwać potrzebę, aby robić to siedem, dziesięć, piętnaście razy, a wychodząc z domu co pięć minut spryskuje ręce środkiem odkażającym. Lęk nie mija, a jedynie chwilowo się wycisza i „stawia” coraz większe wymagania osobie, która jest nim owładnięta. „Błędne koło”, na jakim opiera się OCD, można więc w skrócie opisać tak:
Bardzo boję się X (np. choroby) – robię coś, by temu zapobiec (np. myję ręce) – lęk nie znika, więc robię „coś” (myję ręce) jeszcze częściej. I tak w kółko.
Jeżeli ten opis brzmi znajomo i wydaje Ci się, że możesz cierpieć na OCD, to przede wszystkim pamiętaj, że to nie Twoja wina!
OCD jest zaburzeniem uwarunkowanym genetycznie i związanym z gospodarką chemiczną mózgu. Objawy mogą pojawić się samoistnie albo wskutek trudnego wydarzenia (zarówno pojedynczej sytuacji, jak i np. serii trudnych przeżyć z dzieciństwa), które wzbudziło u Ciebie lęk.
Widz torunski napisał(-a) w dniu 23.10.2022 o godzinie 21:21
Nosz kurwa... Zajebisty spektakl... Spierdalałem po nim do domu z uśmiechem na twarzy jak pojebany.
Przepraszam za przeklinanie, to wszystko przez zespół Touretta.
WojArt napisał(-a) w dniu 17.10.2022 o godzinie 19:58
Dziękujemy za wszystkie opinie o spektaklu :) polecamy się - sporo u nas w repertuarze terapii, grupowych, indywidualnych.... zabawnych :D
Karolina Krawczyk napisał(-a) w dniu 16.10.2022 o godzinie 18:04
Po raz kolejny z ogromną przyjemnością byłam w kulisach poczekalni dla nerwowo chorych. Wspaniała odskocznia, pełna zabawnych oraz rozbrajajacych momentów . Terapia śmiechem zapewniona! Najbardziej wymagajacy widz bedzie zachwycony. Panie Andrzeju, dziękuję za róże .
Alina napisał(-a) w dniu 17.06.2022 o godzinie 22:32
Genialny spektakl, świetna obsada! Nieźle zamieszanie :))
KK napisał(-a) w dniu 13.12.2021 o godzinie 22:17
Rewelacja!!!!! Jestem zachwycona!!!!
Lidia napisał(-a) w dniu 13.12.2021 o godzinie 21:23
świetna sztuka, gra aktorów, teksty...
Sabina napisał(-a) w dniu 10.09.2021 o godzinie 00:59
Do Kk: Na plakacie jest nazwisko autora sztuki - Francuza Laurenta Baffie, a Artur Barciś jest reżyserem spektaklu. I nie jest to żadna "zrzyna", tylko film powstał na podstawie tej samej sztuki. Warto się czegoś dowiedzieć, zanim się pisze bzdury. No i może mniej Netflixa, a częściej do teatru?
MB napisał(-a) w dniu 30.08.2021 o godzinie 18:22
Przecież to jak scenariusz z filmu, który jest już na Netflixie pt.,, Puk puk". Serio, to nowość
Kk napisał(-a) w dniu 24.08.2021 o godzinie 16:22
Przecież to jest zrzyna z hiszpańskiej komedii totalna. Można tak? Nie napisał tego żaden Barciś bo to hiszpańska komedia. Plagiat.
Iwona Meller napisał(-a) w dniu 23.02.2020 o godzinie 21:07
Fantastyczny
Marzena Obszańska napisał(-a) w dniu 06.01.2020 o godzinie 21:12
Rewelacja Wielki szacun Uśmiałam się szczerze To jeden z lepszych spektakli Aktorzy byli niesamowici Polecam !!!
Anna z Koszalina napisał(-a) w dniu 06.12.2019 o godzinie 07:55
Pan Zieliński - mistrzostwo świata.
Agata Ladowska napisał(-a) w dniu 05.01.2019 o godzinie 23:42
Boski!!!
NorbertS napisał(-a) w dniu 08.12.2018 o godzinie 03:18
Spektakl, idealny na piątkowy wieczór. Do tego ciekawe zakończenie. Faja gra aktorska. Resztę należy obejrzeć samemu. Odgadnąć to i owo. Polecam
Ania napisał(-a) w dniu 27.09.2018 o godzinie 10:40
Byłam na tym spektaklu w Rudzie Śląskiej. Świetna zabawa, rewelacyjna gra aktorów, Zieliński był obłędny !, lekka, pełna humoru. Udany wieczór. Szczerze polecam.